gençligimizin baharında

‘‘orpheus birden bir çılgınlık etti, boş bulundu, ölüm tanrıları bağışlamasını bilseler,   bağışlanır bir çılgınlıktı bu’’   Vergilius 7  ‘‘Bir gürültü ancak bir başka gürültüyle susturulur.’’ diye mırmırlandı Cihan. ‘‘Bu budur. Çivi çiviyi söker.’’ Boğazındaki acı tat kaybolmadan epey önce, dudağının sol kenarındaki gençlik yarasından salyası akar akmaz, bir an, ekiptekilerin sabahleyin çaylaktan aktardıkları ‘‘Sessizlik, iki nota arasındaki boşluktur.’’ sözünü hatırladı. Tam şu an, clubın pasaklı fayanslarına kattığı renkle burun burunayken boş olan tek şey midesiydi. ‘‘Şarkıcıyı polis yaparsan...’’ diye geçirdi içinden. Duyduğuna göre adam, keman mı opera mı bir bölümden  mezunmuş.  Neyse ne.     Ağzında biriken tükürüğünü ön dişleriyle ısırdı. Çokbirşeyanlamışgibiuzunuzunsusmuştuekiptekiler. Ona soracak olursanız, amma boktan laftı. Eğer ona soracak olursanız, göt kadar yerde, bu boş boş konuşan adamla henüz karşılaşmadığı için kendini şanslı sayardı. Sadece arada sırada, karako

Elimde bazı şakalar var ve onlarla n’apacağımı bilmiyorum. İlkokuldan beri değişmemiş sabırsızlığımla pamuğa ektiğim fasulyeye sürekli su vermek istiyorum. Esprilerimi dostlarımın gülmekten gelen gözyaşlarıyla beslediğimi hayal ediyorum. Onların olumlu reaksiyonlarını dört gözle bekliyorum. Zannediyorum ki suyunu ne kadar çok verirsem, sınıf arkadaşlarıma “Banyo pamuğunuzu Şok’tan mı satın alıyorsunuz? Çok yanlış. Çünkü kuru tutmak istediğiniz yer için daha çok pamuk harcıyorsunuz ve pamuğunuz daha çabuk bitiyor. Sonra tekrar pamuk almak zorunda kalıyorsunuz ya da oraya pideci peçetesi sıkıştırıyorsunuz. Bunu ben bilemem. Emin olduğum tek şey  arkadaşlarımın göz pınarlarının, bir şekilde kuru tutsa da utanç veren bir yetişkin bezine layık olmadığıdır. Onlar seansı 800 lira olan terapi peçetelerini hak ediyorlar. İşte, onlar için  elimizde böyle espriler var. Bu yüzden akıtmadıkları her damla için pişmanlık duyacaklar. Evet, belki biraz bencilim ama Carrefour’u hepinize öneriyorum.” diy

“Words, words, words…” Dating app aracılığıyla biriyle tanıştım ve buluşacağız. Small talktan dirty talka uzanan kelimelerle kırmızı bir kurdele öreceğiz. Tören kurdeleyle olacak. Belki bizler de akustiği olmayan kültür merkezleri açacağız belki  açılışı vatkalarımızın üzerine attığımız yerel futbol takımı atkılarıyla yapacağız ama ordan bir sosyal demokrat gibi kurdelemizi kesip öyle ayrılacağız. Siyasal islamcılar gibi butonlara abanmayacağız. Butonlar yalnızca ona basmak için omuzlarını var gücüyle kullanan kişilerde bir coşku yaratırlar. Açılışı seyreden ilçe sakinleri, kültür merkezimizde bizi muasır medeniyetler seviyesine çıkaracak oyunların değil belediye bütçemizin yettiği popçuların sahne alacağını bilirler ve “Neden olmasın?” diye düşünürler. O zaman butonda ısrar etmenin ne anlamı var? Klavyeleri “SEXXX?” yazarak perişan etmenin alemi ne? Uygulamayı kullanırken kısa ve öz konuşmaların olmasını anlayabiliyorum ama “SEXXX?” tam olarak neyin yoklaması olabilir? Dürtünün varlığ

Süpürgelerle savaşamazsınız. Peki evi süpürmek isteyen annenizle? Ortamın yaşanmayacak derecede tozlu olduğunu iddia eden kadınlara karşı direnmeyi deneyen birçok erkek gördüm. Çarpıcı ve birbirinden zıt iki örnek olması açısından babam ve dayımın yaşadıklarından çok ders çıkardım. Önceleri ikisi de katlanamadıkları süpürge gürültüsüne karşı aynı silahı seçtiler: Facebook. Babam izlediği spor videolarının sesini yükselterek, dayımsa okey oynarken mouse'un tuşlarına daha sert tıklayarak kriz yönetiminin büyülü dünyasını araladılar. Ardından babam bu işin evde oturarak olmayacağına karar verdi ve Nike’da giderek daha çok vakit geçirerek ısınma turlarına başladı. Dayımın tercihi ise, masaüstü bilgisayarın olduğu odaya daha çok kapanmak oldu. Fakat ikisi de süpürgeyle gerçekleştirmek istedikleri diyalogları 101 arkadaşlarıyla ya da mağaza çalışanlarıyla kurmayı deneyince bir şeyler eksik kaldı. Süpürgeye sinirlenip Facebook 101 arkadaşlarınıza “ÇİFTE GİTMEYEN YANDAN TAŞ ALAMAZ!!11!” di